Adı : Zeynel Abidin
Unvanı : Zeyn’ül Abidin (İbadet Edenlerin Bezentisi), Seyyid’üs-Sacidin (Secde edenlerin Ulusu)
Annesi : Şer-I Banu (İran hükümdarı Yezd-ü Cürd’ in kızı)
Babası : İmam Hüseyin
Doğum Yeri ve Tarihi : Medine, 659
Çocukları : Muhammed Bakır, Abdullah Bahir, Zeyd, Eşref, Hüseyn-ül Asgar, Aliyül Asgar başta olmak üzere, onbir erkek, dört kız çocuğu olmuştur.
Şehadet Tarihi : Medine, 719 (bazı kaynaklarda 713)
Türbesi : Medine’de
Şehadet Sebebi : Emevi halifelerinden Abdülmelik tarafından zehirlendiği söylenir.
Hayatı:
İmamların soyunu sürdüren Zeynel Abidin, Kerbela‘da babası Hz. Hüseyin şehit edildiğinde 24 yaşındaydı. Aşure günü Zeynel Abidin hasta döşeğinde yattığında, savaşa katılması için babası ona izin vermemişti. Fakat İmam Zeynel Abidin benim ne günahım var ki, bunca sevdiğimin arkasından bir hizmet yapamadan yaşayacağım, İmam Hüseyin bu sözler karşısında İmam Zeynel Abidin’e verdiği cevap “Muhammed-Ali soyunun devamı senin vücuduna bağlıdır onların soyu seninle yürüyecektir”, sözlerini takiben Zeynel Abidin’i çadırının bir köşesine doğru götürmüştür.
Bazı tarihciler İmam Hüseyin, Zeynel Abidin’e imamet ve velayete ait sırları bildirdiğinden bahsederler, İmam Hüseyin atına binip şavaş meydanına giderken, peşinden yetişen eşi Şehriban Ana derki: “…Ey yüce server. Ben Yezd-i Cürd’ün (iran Şahı) neslinden gelmiş bir kadınım, düşmanın şerrinden sana sığınmıştım, Şimdi korkum o dur ki, senden sonra bu zalimler, Ehl-i Beyt hatunlarına, belki peygamber soyu diye saygı gösterirler, Oysa bana ihanette bulunurlar. Beni kime teslim edip gidiyorsun…”
Hz. Hüseyin: “…Ey Şehr-i Banu bunun için gam yeme; çünki sende Ehl-i Beyt ailesindesin…” diyerek şavaş meydanına döner.
Ehl-i Beyt ve İmamların soyunu hayatta kalarak sürdüren Zeynel Abidin’e, Adem-i Sani (ikinci Adem) veya Adem-i Al-i Aba (Peygamber soyunun başı) denirdi,
İmam Zeynel Abidin de kendini ilme veren bilinçli ve şair ruhlu bir kişiydi. O da babası ve dedesi gibi fakirin ve ezilenin dostuydu, Parayla köle satın alıp serbest bırakırdı. Yiyeceğini fakirlerle paylaşırdı.